Voel me net een oude dweil vanmorgen. Wat een nacht, zo heet, en dan een dochter van 14 jaar in bed, plus hondje.
Ze gaat eindelijk weer naar naar school. Een verschrikkelijk jaar achter de rug. Pesten en gepest worden, bedreigingen, politie bezoek, blowen, verkeerde vriendjes en seks. Een vader die haar opeens bij zich wilde hebben, na zich nog nooit bekommert te hebben om het kind. na drie maanden weer thuis. Want vader vond haar vriendje opeens niks. Vannacht huilen, want ze mist Martijn zo erg, en bij mij is ze niet gelukkig. Ik ben geen normale moeder. Ik snap niks. Liefst zou ze bij Martijn gaan wonen. Daar krijgt ze liefde van Martijn en cadeautjes van dr schoonouders, gympen van 120 euro. Kan ik never nooit betalen, heb amper te eten.
